Асуух хө."Хө". Ай хө.Хө.Чив чимээгүй.Нам гүм.Ажин түжин.Гагц эрхэмсэг "хатагтай" хэн нэгэн "дежур" эмэгтэйн алчуураар шалаа зүлгэх чимээ л сонсогдоно. Тэгтэл саахи эмэгтэй өөрөөө  өнөөх анир чимээгүйг эвдэх шиг  "хүүш ээ" хэмэээн дээш шатны зүг ширтэн чанга дуугарах.Чингэээд өгүүлэх нь "Наана чинь юу болоод байнаа." хэмээн хэсэг чимээ чагнан азнах аядан тэгсгээд шалаа зүлгэх.Хэсэг азнаад өөрийнхөө анир чимээгүй агь анхилуухан үгээр илэрхийлж үл болом түрүүний гайхалтай анир чимээгүй энэхэн орчиноо эвдэх саахи "хатагтай" дахин гэхдээ энэ удаа "Хөөе ээ" хэмээв. Мөн азнаад бас л чингэх.Гэтэл сая л миний бие анзааран сонсовоо.Түс. Пид. Дараа нь бүр чихрав."Хөөе ээ... ээ ".Саахи этгээд дуу.Өнөөх чихарса...  чимээ.Нааш ойртсоор.Баргил дуутай хэн нэг эрэгтэй учиргүй овортой лагс гэгч тавилгын дороос цухуйсан чигээр "Яаваа та минь.Бид л явнаа. хө эгч ээ" гэх.
 

                                             Анир дуутай энэхэн орчин
        
  Сэтгэлдээ энх сайхны баян далайтай нэгэн.Нэгэн 20 настан.Тэр ямар нэг зүйлд мэргэжсэн .Болов уу.Монгол нутгын минь олон сайхан сэхээтэн нэгний асуултанд хариулах.Ямар зөн .Түүнд ирсэн юм бэ.Хэн мэдлээ.Тэр хэн байв.Тэр лав аав минь.Байсан.Тэнүүн орчилонд үүрч дүүрч хүн болгосон нагац эгч минь. Баргил сайхан хоолойтой  хүүшлэг нэгэн хүлэг  баатар настан шиг миний өвөө байсан. Эцсийн эцэст энх сайхан зүрх сэтгэл тэр чигээрээ бүтэн оршоох миний газар дээрх ганцхан бялхам ухааралын билчээр явсан байхаа. Тэнд.